Economie et Politique - Revue marxiste d'économie

Economie et Politique - Revue marxiste d'économie
Accueil
 
 
 
 

Κόντρα στη λιτότητα στην Ελλαδα κι αλλού Ευρωπαικό ταμείο για τις δημόσιες υπηρεσίες και τραπεζικές πιστώσεις στην υπηρεσία της απασχόλησης

  

 

Commission économique
DEPUTE-E-S FRONT DE GAUCHE                                                                            Paris, le 7 juillet 2015

Κόντρα στη λιτότητα στην Ελλαδα κι αλλού
Ευρωπαικό ταμείο για τις δημόσιες υπηρεσίες
και τραπεζικές πιστώσεις στην υπηρεσία της απασχόλησης

Η Ελλάδα θέλει να παραμείνει στο ευρώ, να βγει από τη λιτότητα. Ζητάει την συμπαράσταση των άλλων χωρών και λαών της Ευρώπης μπροστά στην ανθρωπιστική κρίση που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοί της. Αυτό εξέφρασε δυναμικά το δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής.

Στην πραγματικότητα, η έξοδος από τη λιτότητα είναι κοινή ανάγκη όλων των λαών της Ευρώπης, όχι μόνον των χωρών του Νότου αλλά και της Γαλλίας, ακόμη και της Γερμανίας. Αποδεχόμενοι να διαπραγματευτούν με την Ελλάδα και δηλώνοντας ότι δεν θέλουν να την αποκλείσουν από την ευρωζώνη, οι σημερινοί πολιτικοί υπεύθυνοι της Ευρώπης επιβεβαιώνουν με τον τρόπο τους ότι όλοι είμαστε αλληλεξαρτώμενοι. Επί πλέον, οι χώρες της Ευρώπης δεν μπορούν να βρουν λύση εναντιωνόμενες οι μεν στις δε και ασκώντας έντονο οικονομικό πόλεμο μεταξύ τους. Μια συμπαράσταση προόδου και συνεργασίας είναι αναγκαία.

Από τώρα και στο εξής, ανοίγει ένας διάλογος προτάσεων. Ορισμένοι συνεχίζουν να μιλούν για Grexit, όμως πολλοί αναγνωρίζουν την ανάγκη για μια εκ βάθους αντιμετώπιση, βιώσιμη, της κρίσης και της ανάπτυξης της Ελλάδας, κάτι που επιβάλλει την υπευθυνότητα όλων των συμβαλλομένων μερών, όπως επί τέλους το αποδέχτηκε ο François Hollande. Πράγματι, η περίπτωση της Ελλάδας αναδεικνύει την ανάγκη να αρχίσουμε να αλλάζουμε την Ευρωπαική Ένωση και το ευρώ.

« Grexit or not grexit », η συζήτηση φέρνει στην επιφάνεια τη διαμάχη αριστεράς – δεξιάς. Εμείς δεν θέλουμε να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ. Όπως οι Έλληνες, αυτό που θέλουμε κι εμείς είναι να ξεφύγει από τη λιτότητα. Αυτό είναι το νόημα των προτάσεών μας, οι οποίες θα επιτρέψουν να δωθεί μεσοπρόθεσμα βιωσιμότητα στο σύνολο της Ευρωζώνης και της Ευρωπαικης Ένωσης μέσω της υποχώρησης της ισχύος των χρηματαγορών.

Πράγματι, μια σειρά διαπιστώσεων επιβάλλεται.

► Κατ αρχάς, η λιτότητα δεν αποφέρει αποτελέσματα. Λόγω της αποανάπτυξης, τα δημόσια έσοδα μειώνονται πιο γρήγορα από τις δημόσιες δαπάνες πράγμα που αυξάνει τον λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ.

► Δεύτερη διαπίστωση: η λιτότητα διαλύει ακόμη περισσότερο τη δυνατότητα μελλοντικής μεγέθυνσης και ανάπτυξης. Γιατί αυτή εξαρτάται από τις ικανότητες και την εξειδίκευση των ανδρών και των γυναικών, τις δυναμικές δημόσιες υπηρεσίες (εκπαίδευση, έρευνα, υγεία, κατοικία, μεταφορές…), τις καλής ποιότητας υποδομές και τις επιχειρήσεις που, κάνοντας αποτελεσματικές επενδυσεις, υλικές και άυλες, δημιουργούν θέσεις απασχόλησης με αξιοπρεπείς απολαβές, με ποιότητα στο περιεχόμενό τους, και σέβονται το περιβάλλον.

► Τρίτη διαπίστωση: είναι απαραίτητο να μειωθεί το βάρος του χρέους και οι παρακρατήσεις που επιβαλλουν στις ευρωπαικές οικονομίες οι χρηματαγορές και το κεφάλαιο (τοκοχρεωλύσια, κόστος τραπεζικών δανείων, μερίσματα, φοροαπαλλαγές, φοροδιαφυγή). Το κόστος τους είναι τεράστιο. Αντί να εξακολουθούν να εμμένουν στην ιδεολογία της μείωσης του κόστους της εργασίας, οι κυβερνώντες, αν είναι πραγματικά υπεύθυνοι, θα πρέπει να μειώσουν αυτό το κόστος του κεφαλαίου!

► Όμως, τέταρτη διαπίστωση, η μείωση του βάρους του χρέους χωρίς αλλαγή της σχεδόν παρασιτικής συμπεριφοράς των τραπεζών και χωρίς άσκηση πίεσης προς τις επιχειρήσεις είναι χαμένος κόπος.

Πρέπει λοιπόν να αντιμετωπίσουμε τόσο το παρελθόν (το χρέος) όσο και το μέλλον (τα νέα έξοδα) σε ολόκληρη την Ευρωπαική Ένωση, οχι μόνο στην Ελλάδα, βασιζόμενοι στις κοινές μας αναπτυξιακές δυνατότητες.

Συγκεκριμένα, στις 22 του περασμένου Ιανουαρίου, η ΕΚΤ ανακοίνωσε ότι διαθέτει 1.140 δισεκατομμύρια ευρώ για τις ανάγκες της Ευρωζώνης. Τον περασμένο Οκτώβριο, εξαπέλυσε μια σειρά μέτρων  μακροχρόνιας αναχρηματοδότησης με στόχο τις επενδύσεις των επιχειρήσεων, ύψους μέχρι και 1.000 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αυτά τα χρήματα είναι χρήματα όλων των Ευρωπαίων. Αντί να τροφοδοτούν, όπως κάνουν σήμερα, τις χρηματαγορές και τους κερδοσκόπους, πρέπει να εξυπηρετούν στόχους οικονομικής και κοινωνικής προόδου.

Τα προγράμματα της ΕΚΤ, καθώς είναι εξαρτώμενα από ποσοτικούς στόχους περιοριστικούς ως προς τις δημόσιες υπηρεσίες και την απασχόληση, αναγκαστικά θα προωθήσουν την διόγκωση των χρηματαγορών και τις μετεγκαταστάσεις των επιχειρήσεων, σε βάρος της απασχόλησης και της πραγματικής ανάπτυξης.

Αντιθέτως, αυτά τα χρήματα θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να αναδομηθεί το δημόσιο χρέος, να διαγραφεί εν μέρει και να μειωθεί δραστικά το κόστος του. Η ΕΚΤ μπορεί να το εξαγοράσει, ακόμη κι αυτό που βρίσκεται στην κατοχή του ΔΝΤ, χωρίς όμως να θέτει ως όρο για την εξαγορά την αποδοχή μέτρων λιτότητας από τις εκδότριες χώρες. Κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο για την Ελλάδα, καθώς και για τις άλλες Ευρωπαικές χώρες. Στην Γαλλία για παράδειγμα, πώς μπορούμε να αποδεχτούμε ότι το σύνολο του χρέους των δημοσίων οργανισμών (47,5 δισεκατομμύρια ευρώ) αντιστοιχεί στον ετήσιο προυπολογισμό του υπουργειου Παιδείας; Μια τέτοια αντιμετώπιση του χρέους θα αποτελούσε μια ένεση οξυγόνου για τους λαούς της Ευρώπης.

Όμως θα πρέπει να ασχοληθούμε επίσης με το μέλλον και με τα μελλοντικά έξοδα. Χρειάζεται ένας αποτελεσματικός επαναπροσανατολισμός, διαφορετικά θα ξανακυλήσουμε πολύ σύντομα. Αυτό απαιτεί να αναπτυχθούν οι δημόσιες υπηρεσίες και να δοθούν κίνητρα στις επιχειρήσεις ούτως ώστε να δεσμευτούν να κάνουν μαζικές αλλά αποτελεσματικές επενδύσεις, που να εξοικονομούν δηλαδή φυσικούς, υλικούς και χρηματικούς πόρους και να παράγουν υψηλής στάθμης προστιθέμενη αξία, στην διάθεση της ανάπτυξης ολόκληρου του πληθυσμού και όλης της επικράτειας.

Το νόμισμα των Ευρωπαίων – το ευρώ – πρέπει να διατεθεί για τις δημόσιες υπηρεσίες και για την απασχόληση! Προς τούτο, τέσσερα πράγματα είναι αναγκαία: ένας νέος άμεσος συγκεκριμένος μηχανισμός για τις δημόσιες υπηρεσίες, ένα έντονο διάβημα προς τις τράπεζες ώστε να υποστηρίζουν τις αποτελεσματικές επενδύσεις που δημιουργούν θέσεις απασχόλησης κι όχι την κερδοσκοπία, μια πραγματική χρηματοδοτική ρύθμιση, μια μάχη εναντίον του φορολογικού dumping και της φοροδιαφυγής στο εσωτερικό της Ευρώπης. Χρειάζονται επί πλέον μαζικές επενδύσεις ούτως ώστε να επαυξηθούν και να επαναπροσανατολιστούν οι παραγωγικές και αναπτυξιακές δυνατότητες κάθε χώρας.

Αυτό είναι το κοινό συμφέρον όλων των Ευρωπαίων, μπροστα στον κίνδυνο αποπληθωρισμού και μπροστά στον ανθρώπινο και κοινωνικό σπαραγμό πού δίνει τροφή στην άκρα δεξιά.
Ορισμένες φωνές υψώνονται ήδη προς αυτήν την κατεύθυνση: η τελευταία δήλωση της Ευρωπαικής Συνομοσπονδίας των Συνδικάτων (CES), η πρόσφατη δήλωση του Γερμανικού DGB και του προέδρου του που απαιτούν να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα, εναντίον του Grexit. Στην Γαλλία, πέραν των συνδικαλιστικών και πολιτικών οργανώσεων, πολλοί οικονομολόγοι μιλούν για αναπτυξιακό σχέδιο, ακόμη και για σχέδιο Marshall – από τον Robert Salais, τον Gabriel Colletis και τον Jean-Philippe Robé μέχρι τον Thomas Piketty, ή εξαιρουμένων και των «Εμβρόντητων Οικονομολόγων» (« Économistes atterrés »).
Κατά την γνώμη μας, πρέπει να υποστηριχθούν και να ταυτοχρόνως να μετατραπούν τόσο η ζήτηση όσο και η προσφορά στην Ευρώπη, με τρόπο τελείως διαφορετικό από αυτόν που επιδιώκουν οι χρηματαγορες. Δηλαδή, με την κοπή χρήματος.

Ο ρόλος της Γαλλίας, στην Ευρώπη και στον κόσμο όλο, είναι να θέσει προς συζήτηση εναλλακτικές, ισχυρές, ρεαλιστικές και αποδοτικές προτάσεις.

Ασφαλώς χρειάζεται μια σύσκεψη για το χρέος για να επιτρέψει μια αναδόμηση και μερική ακύρωσή του.

Στα πλαίσια αυτής της σύσκεψης, να δημιουργηθεί ένα ευρωπαικό Ταμείο κοινωνικής και αλληλέγγυας ανάπτυξης για τις δημόσιες υπηρεσίες (εκπαίδευση, έρευνα, υγεία, κατοικία…), όπως το έχουμε προτείνει με τους συντρόφους και φίλους μας του Κόμματος της Ευρωπαικής Αριστεράς. Λειτουργώντας με δημοκρατικό τρόπο και χρηματοδοτούμενο απο την ΕΚΤ, αυτό το Ταμείο θα χρηματοδοτήσει με τη σειρά του, με πολύ χαμηλό επιτόκιο, τα έξοδα των ευρωπαικών κρατών για να επεκτείνουν τις δημόσιες υπηρεσίες. Αυτού του είδους η χρηματοδότηση επιτρέπεται από το Σύμφωνο της Λισσαβώνας (άρθρο 123.2) το οποίο αντιθέτως απαγορεύει την απ ευθείας χρηματοδότηση των κρατών απο την ΕΚΤ (άρθρο 123.1).

Η ΕΚΤ πρέπει να βάλει πραγματικούς και διαφορετικούς όρους στις χρηματοδοτήσεις της προς τις τράπεζες. Πρέπει οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις να αλλάξουν ριζικά συμπεριφορά. Αντί να τις δανείζει ευρώ αφειδώς και χωρίς όρους, η ΕΚΤ έχει την δυνατότητα να χρηματοδοτεί τις τράπεζες με μηδενικό επιτόκιο προκειμένου να δίνουν δάνεια για επενδύσεις που να προωθούν την απασχόληση, την έρευνα, τους μισθούς, τις κοινωνικές παροχές. Έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί να χρηματοδοτήσει ενέργειες κερδοσκοπικού χαρακτήρα ή μετεγκαταστάσεις επιχειρήσεων. Εν ολίγοις, πρέπει να μειωθεί το κόστος του κεφαλαίου και όχι της εργασίας, προκειμένου τα έξοδα των επιχειρήσεων να τους αποφέρουν μια νέα αποτελεσματικότητα.

Προτείνουμε την εφαρμογή, κυρίως με τη συμμετοχή της Ευρωπαικής Τράπεζας Επενδύσεων, ενός προγράμματος επιλεκτικής υποστήριξης των επιχειρησιακών επενδύσεων στην Ευροζώνη που να προωθούν την απασχόληση και να αποτρέπουν την κερδοσκοπία. Η επιλεκτικότητα θα επιτευχθεί μέσω της μείωσης των επιτοκίων δανεισμού γι αυτές τις επενδύσεις, στο βαθμό που θα προβλέπουν αύξηση της απασχόλησης και της εκπαίδευσης, αξιοπρεπείς απολαβές και οικολογική πρόοδο. Μόνον οι πιστώσεις για αυτού του είδους τις επενδύσεις θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στις στοχευμένες μακροχρόνιες επαναχρηματοδοτήσεις της ΕΚΤ (TLTRO). Αντιθέτως, οι πιστώσεις που θα χρησιμεύουν σε τοποθετήσεις χαρτοφυλακίου ή σε αγορά γης δεν θα επαναχρηματοδοτούνται απο την ΕΚΤ. Με 100 δισεκατομμύρια ευρώ από τοκοχρεωλύσια, αυτό το πρόγραμμα θα μπορούσε να κινητοποιήσει 1.000 δισεκατομμύρια για επενδύσεις σε παραγωγικό εξοπλισμό και για έρευνα στην Ευροζώνη.

Συνολικα, από τα 1.140 δισεκατομμύρια ευρώ του « εκτεταμένου προγράμματος αγοράς τίτλων » της ΕΚΤ, προτείνουμε τα 500 δισεκατομμύρια να αφιερωθούν στην χρηματοδότηση αυτού του ταμείου, 100 δισεκατομμύρια στην διανομή δανειακών εγγυήσεων ή σε τοκοχρεωλύσια, 300 ακόμη δισεκατομμύρια να διατεθούν για την εξαγορά των πλέον ληξιπρόθεσμων δημοσίων τίτλων.

Αυτά είναι τα τέσσερα μέτρα που απαιτούμε με τους Έλληνες φίλους μας του Σύριζα, κι αυτό για όλες τις χώρες της Ευροζώνης αν όχι της Ευρωπαικής Ένωσης.

Η Γαλλία, δια στόματος του Προέδρου της F. Hollande, πρέπει να θέσει αυτές τις προτάσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το ερχόμενο Σάββατο.

 
Commission économique
DEPUTE-E-S FRONT DE GAUCHE                                                                            Paris, le 7 juillet 2015

Κόντρα στη λιτότητα στην Ελλαδα κι αλλού
Ευρωπαικό ταμείο για τις δημόσιες υπηρεσίες
και τραπεζικές πιστώσεις στην υπηρεσία της απασχόλησης

Η Ελλάδα θέλει να παραμείνει στο ευρώ, να βγει από τη λιτότητα. Ζητάει την συμπαράσταση των άλλων χωρών και λαών της Ευρώπης μπροστά στην ανθρωπιστική κρίση που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοί της. Αυτό εξέφρασε δυναμικά το δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής.

Στην πραγματικότητα, η έξοδος από τη λιτότητα είναι κοινή ανάγκη όλων των λαών της Ευρώπης, όχι μόνον των χωρών του Νότου αλλά και της Γαλλίας, ακόμη και της Γερμανίας. Αποδεχόμενοι να διαπραγματευτούν με την Ελλάδα και δηλώνοντας ότι δεν θέλουν να την αποκλείσουν από την ευρωζώνη, οι σημερινοί πολιτικοί υπεύθυνοι της Ευρώπης επιβεβαιώνουν με τον τρόπο τους ότι όλοι είμαστε αλληλεξαρτώμενοι. Επί πλέον, οι χώρες της Ευρώπης δεν μπορούν να βρουν λύση εναντιωνόμενες οι μεν στις δε και ασκώντας έντονο οικονομικό πόλεμο μεταξύ τους. Μια συμπαράσταση προόδου και συνεργασίας είναι αναγκαία.

Από τώρα και στο εξής, ανοίγει ένας διάλογος προτάσεων. Ορισμένοι συνεχίζουν να μιλούν για Grexit, όμως πολλοί αναγνωρίζουν την ανάγκη για μια εκ βάθους αντιμετώπιση, βιώσιμη, της κρίσης και της ανάπτυξης της Ελλάδας, κάτι που επιβάλλει την υπευθυνότητα όλων των συμβαλλομένων μερών, όπως επί τέλους το αποδέχτηκε ο François Hollande. Πράγματι, η περίπτωση της Ελλάδας αναδεικνύει την ανάγκη να αρχίσουμε να αλλάζουμε την Ευρωπαική Ένωση και το ευρώ.

« Grexit or not grexit », η συζήτηση φέρνει στην επιφάνεια τη διαμάχη αριστεράς – δεξιάς. Εμείς δεν θέλουμε να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ. Όπως οι Έλληνες, αυτό που θέλουμε κι εμείς είναι να ξεφύγει από τη λιτότητα. Αυτό είναι το νόημα των προτάσεών μας, οι οποίες θα επιτρέψουν να δωθεί μεσοπρόθεσμα βιωσιμότητα στο σύνολο της Ευρωζώνης και της Ευρωπαικης Ένωσης μέσω της υποχώρησης της ισχύος των χρηματαγορών.

Πράγματι, μια σειρά διαπιστώσεων επιβάλλεται.

► Κατ αρχάς, η λιτότητα δεν αποφέρει αποτελέσματα. Λόγω της αποανάπτυξης, τα δημόσια έσοδα μειώνονται πιο γρήγορα από τις δημόσιες δαπάνες πράγμα που αυξάνει τον λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ.

► Δεύτερη διαπίστωση: η λιτότητα διαλύει ακόμη περισσότερο τη δυνατότητα μελλοντικής μεγέθυνσης και ανάπτυξης. Γιατί αυτή εξαρτάται από τις ικανότητες και την εξειδίκευση των ανδρών και των γυναικών, τις δυναμικές δημόσιες υπηρεσίες (εκπαίδευση, έρευνα, υγεία, κατοικία, μεταφορές…), τις καλής ποιότητας υποδομές και τις επιχειρήσεις που, κάνοντας αποτελεσματικές επενδυσεις, υλικές και άυλες, δημιουργούν θέσεις απασχόλησης με αξιοπρεπείς απολαβές, με ποιότητα στο περιεχόμενό τους, και σέβονται το περιβάλλον.

► Τρίτη διαπίστωση: είναι απαραίτητο να μειωθεί το βάρος του χρέους και οι παρακρατήσεις που επιβαλλουν στις ευρωπαικές οικονομίες οι χρηματαγορές και το κεφάλαιο (τοκοχρεωλύσια, κόστος τραπεζικών δανείων, μερίσματα, φοροαπαλλαγές, φοροδιαφυγή). Το κόστος τους είναι τεράστιο. Αντί να εξακολουθούν να εμμένουν στην ιδεολογία της μείωσης του κόστους της εργασίας, οι κυβερνώντες, αν είναι πραγματικά υπεύθυνοι, θα πρέπει να μειώσουν αυτό το κόστος του κεφαλαίου!

► Όμως, τέταρτη διαπίστωση, η μείωση του βάρους του χρέους χωρίς αλλαγή της σχεδόν παρασιτικής συμπεριφοράς των τραπεζών και χωρίς άσκηση πίεσης προς τις επιχειρήσεις είναι χαμένος κόπος.

Πρέπει λοιπόν να αντιμετωπίσουμε τόσο το παρελθόν (το χρέος) όσο και το μέλλον (τα νέα έξοδα) σε ολόκληρη την Ευρωπαική Ένωση, οχι μόνο στην Ελλάδα, βασιζόμενοι στις κοινές μας αναπτυξιακές δυνατότητες.

Συγκεκριμένα, στις 22 του περασμένου Ιανουαρίου, η ΕΚΤ ανακοίνωσε ότι διαθέτει 1.140 δισεκατομμύρια ευρώ για τις ανάγκες της Ευρωζώνης. Τον περασμένο Οκτώβριο, εξαπέλυσε μια σειρά μέτρων  μακροχρόνιας αναχρηματοδότησης με στόχο τις επενδύσεις των επιχειρήσεων, ύψους μέχρι και 1.000 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αυτά τα χρήματα είναι χρήματα όλων των Ευρωπαίων. Αντί να τροφοδοτούν, όπως κάνουν σήμερα, τις χρηματαγορές και τους κερδοσκόπους, πρέπει να εξυπηρετούν στόχους οικονομικής και κοινωνικής προόδου.

Τα προγράμματα της ΕΚΤ, καθώς είναι εξαρτώμενα από ποσοτικούς στόχους περιοριστικούς ως προς τις δημόσιες υπηρεσίες και την απασχόληση, αναγκαστικά θα προωθήσουν την διόγκωση των χρηματαγορών και τις μετεγκαταστάσεις των επιχειρήσεων, σε βάρος της απασχόλησης και της πραγματικής ανάπτυξης.

Αντιθέτως, αυτά τα χρήματα θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να αναδομηθεί το δημόσιο χρέος, να διαγραφεί εν μέρει και να μειωθεί δραστικά το κόστος του. Η ΕΚΤ μπορεί να το εξαγοράσει, ακόμη κι αυτό που βρίσκεται στην κατοχή του ΔΝΤ, χωρίς όμως να θέτει ως όρο για την εξαγορά την αποδοχή μέτρων λιτότητας από τις εκδότριες χώρες. Κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο για την Ελλάδα, καθώς και για τις άλλες Ευρωπαικές χώρες. Στην Γαλλία για παράδειγμα, πώς μπορούμε να αποδεχτούμε ότι το σύνολο του χρέους των δημοσίων οργανισμών (47,5 δισεκατομμύρια ευρώ) αντιστοιχεί στον ετήσιο προυπολογισμό του υπουργειου Παιδείας; Μια τέτοια αντιμετώπιση του χρέους θα αποτελούσε μια ένεση οξυγόνου για τους λαούς της Ευρώπης.

Όμως θα πρέπει να ασχοληθούμε επίσης με το μέλλον και με τα μελλοντικά έξοδα. Χρειάζεται ένας αποτελεσματικός επαναπροσανατολισμός, διαφορετικά θα ξανακυλήσουμε πολύ σύντομα. Αυτό απαιτεί να αναπτυχθούν οι δημόσιες υπηρεσίες και να δοθούν κίνητρα στις επιχειρήσεις ούτως ώστε να δεσμευτούν να κάνουν μαζικές αλλά αποτελεσματικές επενδύσεις, που να εξοικονομούν δηλαδή φυσικούς, υλικούς και χρηματικούς πόρους και να παράγουν υψηλής στάθμης προστιθέμενη αξία, στην διάθεση της ανάπτυξης ολόκληρου του πληθυσμού και όλης της επικράτειας.

Το νόμισμα των Ευρωπαίων – το ευρώ – πρέπει να διατεθεί για τις δημόσιες υπηρεσίες και για την απασχόληση! Προς τούτο, τέσσερα πράγματα είναι αναγκαία: ένας νέος άμεσος συγκεκριμένος μηχανισμός για τις δημόσιες υπηρεσίες, ένα έντονο διάβημα προς τις τράπεζες ώστε να υποστηρίζουν τις αποτελεσματικές επενδύσεις που δημιουργούν θέσεις απασχόλησης κι όχι την κερδοσκοπία, μια πραγματική χρηματοδοτική ρύθμιση, μια μάχη εναντίον του φορολογικού dumping και της φοροδιαφυγής στο εσωτερικό της Ευρώπης. Χρειάζονται επί πλέον μαζικές επενδύσεις ούτως ώστε να επαυξηθούν και να επαναπροσανατολιστούν οι παραγωγικές και αναπτυξιακές δυνατότητες κάθε χώρας.

Αυτό είναι το κοινό συμφέρον όλων των Ευρωπαίων, μπροστα στον κίνδυνο αποπληθωρισμού και μπροστά στον ανθρώπινο και κοινωνικό σπαραγμό πού δίνει τροφή στην άκρα δεξιά.
Ορισμένες φωνές υψώνονται ήδη προς αυτήν την κατεύθυνση: η τελευταία δήλωση της Ευρωπαικής Συνομοσπονδίας των Συνδικάτων (CES), η πρόσφατη δήλωση του Γερμανικού DGB και του προέδρου του που απαιτούν να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα, εναντίον του Grexit. Στην Γαλλία, πέραν των συνδικαλιστικών και πολιτικών οργανώσεων, πολλοί οικονομολόγοι μιλούν για αναπτυξιακό σχέδιο, ακόμη και για σχέδιο Marshall – από τον Robert Salais, τον Gabriel Colletis και τον Jean-Philippe Robé μέχρι τον Thomas Piketty, ή εξαιρουμένων και των «Εμβρόντητων Οικονομολόγων» (« Économistes atterrés »).
Κατά την γνώμη μας, πρέπει να υποστηριχθούν και να ταυτοχρόνως να μετατραπούν τόσο η ζήτηση όσο και η προσφορά στην Ευρώπη, με τρόπο τελείως διαφορετικό από αυτόν που επιδιώκουν οι χρηματαγορες. Δηλαδή, με την κοπή χρήματος.

Ο ρόλος της Γαλλίας, στην Ευρώπη και στον κόσμο όλο, είναι να θέσει προς συζήτηση εναλλακτικές, ισχυρές, ρεαλιστικές και αποδοτικές προτάσεις.

Ασφαλώς χρειάζεται μια σύσκεψη για το χρέος για να επιτρέψει μια αναδόμηση και μερική ακύρωσή του.

Στα πλαίσια αυτής της σύσκεψης, να δημιουργηθεί ένα ευρωπαικό Ταμείο κοινωνικής και αλληλέγγυας ανάπτυξης για τις δημόσιες υπηρεσίες (εκπαίδευση, έρευνα, υγεία, κατοικία…), όπως το έχουμε προτείνει με τους συντρόφους και φίλους μας του Κόμματος της Ευρωπαικής Αριστεράς. Λειτουργώντας με δημοκρατικό τρόπο και χρηματοδοτούμενο απο την ΕΚΤ, αυτό το Ταμείο θα χρηματοδοτήσει με τη σειρά του, με πολύ χαμηλό επιτόκιο, τα έξοδα των ευρωπαικών κρατών για να επεκτείνουν τις δημόσιες υπηρεσίες. Αυτού του είδους η χρηματοδότηση επιτρέπεται από το Σύμφωνο της Λισσαβώνας (άρθρο 123.2) το οποίο αντιθέτως απαγορεύει την απ ευθείας χρηματοδότηση των κρατών απο την ΕΚΤ (άρθρο 123.1).

Η ΕΚΤ πρέπει να βάλει πραγματικούς και διαφορετικούς όρους στις χρηματοδοτήσεις της προς τις τράπεζες. Πρέπει οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις να αλλάξουν ριζικά συμπεριφορά. Αντί να τις δανείζει ευρώ αφειδώς και χωρίς όρους, η ΕΚΤ έχει την δυνατότητα να χρηματοδοτεί τις τράπεζες με μηδενικό επιτόκιο προκειμένου να δίνουν δάνεια για επενδύσεις που να προωθούν την απασχόληση, την έρευνα, τους μισθούς, τις κοινωνικές παροχές. Έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί να χρηματοδοτήσει ενέργειες κερδοσκοπικού χαρακτήρα ή μετεγκαταστάσεις επιχειρήσεων. Εν ολίγοις, πρέπει να μειωθεί το κόστος του κεφαλαίου και όχι της εργασίας, προκειμένου τα έξοδα των επιχειρήσεων να τους αποφέρουν μια νέα αποτελεσματικότητα.

Προτείνουμε την εφαρμογή, κυρίως με τη συμμετοχή της Ευρωπαικής Τράπεζας Επενδύσεων, ενός προγράμματος επιλεκτικής υποστήριξης των επιχειρησιακών επενδύσεων στην Ευροζώνη που να προωθούν την απασχόληση και να αποτρέπουν την κερδοσκοπία. Η επιλεκτικότητα θα επιτευχθεί μέσω της μείωσης των επιτοκίων δανεισμού γι αυτές τις επενδύσεις, στο βαθμό που θα προβλέπουν αύξηση της απασχόλησης και της εκπαίδευσης, αξιοπρεπείς απολαβές και οικολογική πρόοδο. Μόνον οι πιστώσεις για αυτού του είδους τις επενδύσεις θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στις στοχευμένες μακροχρόνιες επαναχρηματοδοτήσεις της ΕΚΤ (TLTRO). Αντιθέτως, οι πιστώσεις που θα χρησιμεύουν σε τοποθετήσεις χαρτοφυλακίου ή σε αγορά γης δεν θα επαναχρηματοδοτούνται απο την ΕΚΤ. Με 100 δισεκατομμύρια ευρώ από τοκοχρεωλύσια, αυτό το πρόγραμμα θα μπορούσε να κινητοποιήσει 1.000 δισεκατομμύρια για επενδύσεις σε παραγωγικό εξοπλισμό και για έρευνα στην Ευροζώνη.

Συνολικα, από τα 1.140 δισεκατομμύρια ευρώ του « εκτεταμένου προγράμματος αγοράς τίτλων » της ΕΚΤ, προτείνουμε τα 500 δισεκατομμύρια να αφιερωθούν στην χρηματοδότηση αυτού του ταμείου, 100 δισεκατομμύρια στην διανομή δανειακών εγγυήσεων ή σε τοκοχρεωλύσια, 300 ακόμη δισεκατομμύρια να διατεθούν για την εξαγορά των πλέον ληξιπρόθεσμων δημοσίων τίτλων.

Αυτά είναι τα τέσσερα μέτρα που απαιτούμε με τους Έλληνες φίλους μας του Σύριζα, κι αυτό για όλες τις χώρες της Ευροζώνης αν όχι της Ευρωπαικής Ένωσης.

Η Γαλλία, δια στόματος του Προέδρου της F. Hollande, πρέπει να θέσει αυτές τις προτάσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το ερχόμενο Σάββατο.

Commission économique
DEPUTE-E-S FRONT DE GAUCHE                                                                            Paris, le 7 juillet 2015

Η Ελλάδα θέλει να παραμείνει στο ευρώ, να βγει από τη λιτότητα. Ζητάει την συμπαράσταση των άλλων χωρών και λαών της Ευρώπης μπροστά στην ανθρωπιστική κρίση που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοί της. Αυτό εξέφρασε δυναμικά το δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής.

Στην πραγματικότητα, η έξοδος από τη λιτότητα είναι κοινή ανάγκη όλων των λαών της Ευρώπης, όχι μόνον των χωρών του Νότου αλλά και της Γαλλίας, ακόμη και της Γερμανίας. Αποδεχόμενοι να διαπραγματευτούν με την Ελλάδα και δηλώνοντας ότι δεν θέλουν να την αποκλείσουν από την ευρωζώνη, οι σημερινοί πολιτικοί υπεύθυνοι της Ευρώπης επιβεβαιώνουν με τον τρόπο τους ότι όλοι είμαστε αλληλεξαρτώμενοι. Επί πλέον, οι χώρες της Ευρώπης δεν μπορούν να βρουν λύση εναντιωνόμενες οι μεν στις δε και ασκώντας έντονο οικονομικό πόλεμο μεταξύ τους. Μια συμπαράσταση προόδου και συνεργασίας είναι αναγκαία.

Από τώρα και στο εξής, ανοίγει ένας διάλογος προτάσεων. Ορισμένοι συνεχίζουν να μιλούν για Grexit, όμως πολλοί αναγνωρίζουν την ανάγκη για μια εκ βάθους αντιμετώπιση, βιώσιμη, της κρίσης και της ανάπτυξης της Ελλάδας, κάτι που επιβάλλει την υπευθυνότητα όλων των συμβαλλομένων μερών, όπως επί τέλους το αποδέχτηκε ο François Hollande. Πράγματι, η περίπτωση της Ελλάδας αναδεικνύει την ανάγκη να αρχίσουμε να αλλάζουμε την Ευρωπαική Ένωση και το ευρώ.

« Grexit or not grexit », η συζήτηση φέρνει στην επιφάνεια τη διαμάχη αριστεράς – δεξιάς. Εμείς δεν θέλουμε να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ. Όπως οι Έλληνες, αυτό που θέλουμε κι εμείς είναι να ξεφύγει από τη λιτότητα. Αυτό είναι το νόημα των προτάσεών μας, οι οποίες θα επιτρέψουν να δωθεί μεσοπρόθεσμα βιωσιμότητα στο σύνολο της Ευρωζώνης και της Ευρωπαικης Ένωσης μέσω της υποχώρησης της ισχύος των χρηματαγορών.

Πράγματι, μια σειρά διαπιστώσεων επιβάλλεται.

► Κατ αρχάς, η λιτότητα δεν αποφέρει αποτελέσματα. Λόγω της αποανάπτυξης, τα δημόσια έσοδα μειώνονται πιο γρήγορα από τις δημόσιες δαπάνες πράγμα που αυξάνει τον λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ.

► Δεύτερη διαπίστωση: η λιτότητα διαλύει ακόμη περισσότερο τη δυνατότητα μελλοντικής μεγέθυνσης και ανάπτυξης. Γιατί αυτή εξαρτάται από τις ικανότητες και την εξειδίκευση των ανδρών και των γυναικών, τις δυναμικές δημόσιες υπηρεσίες (εκπαίδευση, έρευνα, υγεία, κατοικία, μεταφορές…), τις καλής ποιότητας υποδομές και τις επιχειρήσεις που, κάνοντας αποτελεσματικές επενδυσεις, υλικές και άυλες, δημιουργούν θέσεις απασχόλησης με αξιοπρεπείς απολαβές, με ποιότητα στο περιεχόμενό τους, και σέβονται το περιβάλλον.

► Τρίτη διαπίστωση: είναι απαραίτητο να μειωθεί το βάρος του χρέους και οι παρακρατήσεις που επιβαλλουν στις ευρωπαικές οικονομίες οι χρηματαγορές και το κεφάλαιο (τοκοχρεωλύσια, κόστος τραπεζικών δανείων, μερίσματα, φοροαπαλλαγές, φοροδιαφυγή). Το κόστος τους είναι τεράστιο. Αντί να εξακολουθούν να εμμένουν στην ιδεολογία της μείωσης του κόστους της εργασίας, οι κυβερνώντες, αν είναι πραγματικά υπεύθυνοι, θα πρέπει να μειώσουν αυτό το κόστος του κεφαλαίου!

► Όμως, τέταρτη διαπίστωση, η μείωση του βάρους του χρέους χωρίς αλλαγή της σχεδόν παρασιτικής συμπεριφοράς των τραπεζών και χωρίς άσκηση πίεσης προς τις επιχειρήσεις είναι χαμένος κόπος.

Πρέπει λοιπόν να αντιμετωπίσουμε τόσο το παρελθόν (το χρέος) όσο και το μέλλον (τα νέα έξοδα) σε ολόκληρη την Ευρωπαική Ένωση, οχι μόνο στην Ελλάδα, βασιζόμενοι στις κοινές μας αναπτυξιακές δυνατότητες.

Συγκεκριμένα, στις 22 του περασμένου Ιανουαρίου, η ΕΚΤ ανακοίνωσε ότι διαθέτει 1.140 δισεκατομμύρια ευρώ για τις ανάγκες της Ευρωζώνης. Τον περασμένο Οκτώβριο, εξαπέλυσε μια σειρά μέτρων  μακροχρόνιας αναχρηματοδότησης με στόχο τις επενδύσεις των επιχειρήσεων, ύψους μέχρι και 1.000 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αυτά τα χρήματα είναι χρήματα όλων των Ευρωπαίων. Αντί να τροφοδοτούν, όπως κάνουν σήμερα, τις χρηματαγορές και τους κερδοσκόπους, πρέπει να εξυπηρετούν στόχους οικονομικής και κοινωνικής προόδου.

Τα προγράμματα της ΕΚΤ, καθώς είναι εξαρτώμενα από ποσοτικούς στόχους περιοριστικούς ως προς τις δημόσιες υπηρεσίες και την απασχόληση, αναγκαστικά θα προωθήσουν την διόγκωση των χρηματαγορών και τις μετεγκαταστάσεις των επιχειρήσεων, σε βάρος της απασχόλησης και της πραγματικής ανάπτυξης.

Αντιθέτως, αυτά τα χρήματα θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να αναδομηθεί το δημόσιο χρέος, να διαγραφεί εν μέρει και να μειωθεί δραστικά το κόστος του. Η ΕΚΤ μπορεί να το εξαγοράσει, ακόμη κι αυτό που βρίσκεται στην κατοχή του ΔΝΤ, χωρίς όμως να θέτει ως όρο για την εξαγορά την αποδοχή μέτρων λιτότητας από τις εκδότριες χώρες. Κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο για την Ελλάδα, καθώς και για τις άλλες Ευρωπαικές χώρες. Στην Γαλλία για παράδειγμα, πώς μπορούμε να αποδεχτούμε ότι το σύνολο του χρέους των δημοσίων οργανισμών (47,5 δισεκατομμύρια ευρώ) αντιστοιχεί στον ετήσιο προυπολογισμό του υπουργειου Παιδείας; Μια τέτοια αντιμετώπιση του χρέους θα αποτελούσε μια ένεση οξυγόνου για τους λαούς της Ευρώπης.

Όμως θα πρέπει να ασχοληθούμε επίσης με το μέλλον και με τα μελλοντικά έξοδα. Χρειάζεται ένας αποτελεσματικός επαναπροσανατολισμός, διαφορετικά θα ξανακυλήσουμε πολύ σύντομα. Αυτό απαιτεί να αναπτυχθούν οι δημόσιες υπηρεσίες και να δοθούν κίνητρα στις επιχειρήσεις ούτως ώστε να δεσμευτούν να κάνουν μαζικές αλλά αποτελεσματικές επενδύσεις, που να εξοικονομούν δηλαδή φυσικούς, υλικούς και χρηματικούς πόρους και να παράγουν υψηλής στάθμης προστιθέμενη αξία, στην διάθεση της ανάπτυξης ολόκληρου του πληθυσμού και όλης της επικράτειας.

Το νόμισμα των Ευρωπαίων – το ευρώ – πρέπει να διατεθεί για τις δημόσιες υπηρεσίες και για την απασχόληση! Προς τούτο, τέσσερα πράγματα είναι αναγκαία: ένας νέος άμεσος συγκεκριμένος μηχανισμός για τις δημόσιες υπηρεσίες, ένα έντονο διάβημα προς τις τράπεζες ώστε να υποστηρίζουν τις αποτελεσματικές επενδύσεις που δημιουργούν θέσεις απασχόλησης κι όχι την κερδοσκοπία, μια πραγματική χρηματοδοτική ρύθμιση, μια μάχη εναντίον του φορολογικού dumping και της φοροδιαφυγής στο εσωτερικό της Ευρώπης. Χρειάζονται επί πλέον μαζικές επενδύσεις ούτως ώστε να επαυξηθούν και να επαναπροσανατολιστούν οι παραγωγικές και αναπτυξιακές δυνατότητες κάθε χώρας.

Αυτό είναι το κοινό συμφέρον όλων των Ευρωπαίων, μπροστα στον κίνδυνο αποπληθωρισμού και μπροστά στον ανθρώπινο και κοινωνικό σπαραγμό πού δίνει τροφή στην άκρα δεξιά.
Ορισμένες φωνές υψώνονται ήδη προς αυτήν την κατεύθυνση: η τελευταία δήλωση της Ευρωπαικής Συνομοσπονδίας των Συνδικάτων (CES), η πρόσφατη δήλωση του Γερμανικού DGB και του προέδρου του που απαιτούν να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα, εναντίον του Grexit. Στην Γαλλία, πέραν των συνδικαλιστικών και πολιτικών οργανώσεων, πολλοί οικονομολόγοι μιλούν για αναπτυξιακό σχέδιο, ακόμη και για σχέδιο Marshall – από τον Robert Salais, τον Gabriel Colletis και τον Jean-Philippe Robé μέχρι τον Thomas Piketty, ή εξαιρουμένων και των «Εμβρόντητων Οικονομολόγων» (« Économistes atterrés »).
Κατά την γνώμη μας, πρέπει να υποστηριχθούν και να ταυτοχρόνως να μετατραπούν τόσο η ζήτηση όσο και η προσφορά στην Ευρώπη, με τρόπο τελείως διαφορετικό από αυτόν που επιδιώκουν οι χρηματαγορες. Δηλαδή, με την κοπή χρήματος.

Ο ρόλος της Γαλλίας, στην Ευρώπη και στον κόσμο όλο, είναι να θέσει προς συζήτηση εναλλακτικές, ισχυρές, ρεαλιστικές και αποδοτικές προτάσεις.

Ασφαλώς χρειάζεται μια σύσκεψη για το χρέος για να επιτρέψει μια αναδόμηση και μερική ακύρωσή του.

Στα πλαίσια αυτής της σύσκεψης, να δημιουργηθεί ένα ευρωπαικό Ταμείο κοινωνικής και αλληλέγγυας ανάπτυξης για τις δημόσιες υπηρεσίες (εκπαίδευση, έρευνα, υγεία, κατοικία…), όπως το έχουμε προτείνει με τους συντρόφους και φίλους μας του Κόμματος της Ευρωπαικής Αριστεράς. Λειτουργώντας με δημοκρατικό τρόπο και χρηματοδοτούμενο απο την ΕΚΤ, αυτό το Ταμείο θα χρηματοδοτήσει με τη σειρά του, με πολύ χαμηλό επιτόκιο, τα έξοδα των ευρωπαικών κρατών για να επεκτείνουν τις δημόσιες υπηρεσίες. Αυτού του είδους η χρηματοδότηση επιτρέπεται από το Σύμφωνο της Λισσαβώνας (άρθρο 123.2) το οποίο αντιθέτως απαγορεύει την απ ευθείας χρηματοδότηση των κρατών απο την ΕΚΤ (άρθρο 123.1).

Η ΕΚΤ πρέπει να βάλει πραγματικούς και διαφορετικούς όρους στις χρηματοδοτήσεις της προς τις τράπεζες. Πρέπει οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις να αλλάξουν ριζικά συμπεριφορά. Αντί να τις δανείζει ευρώ αφειδώς και χωρίς όρους, η ΕΚΤ έχει την δυνατότητα να χρηματοδοτεί τις τράπεζες με μηδενικό επιτόκιο προκειμένου να δίνουν δάνεια για επενδύσεις που να προωθούν την απασχόληση, την έρευνα, τους μισθούς, τις κοινωνικές παροχές. Έχει τη δυνατότητα να αρνηθεί να χρηματοδοτήσει ενέργειες κερδοσκοπικού χαρακτήρα ή μετεγκαταστάσεις επιχειρήσεων. Εν ολίγοις, πρέπει να μειωθεί το κόστος του κεφαλαίου και όχι της εργασίας, προκειμένου τα έξοδα των επιχειρήσεων να τους αποφέρουν μια νέα αποτελεσματικότητα.

Προτείνουμε την εφαρμογή, κυρίως με τη συμμετοχή της Ευρωπαικής Τράπεζας Επενδύσεων, ενός προγράμματος επιλεκτικής υποστήριξης των επιχειρησιακών επενδύσεων στην Ευροζώνη που να προωθούν την απασχόληση και να αποτρέπουν την κερδοσκοπία. Η επιλεκτικότητα θα επιτευχθεί μέσω της μείωσης των επιτοκίων δανεισμού γι αυτές τις επενδύσεις, στο βαθμό που θα προβλέπουν αύξηση της απασχόλησης και της εκπαίδευσης, αξιοπρεπείς απολαβές και οικολογική πρόοδο. Μόνον οι πιστώσεις για αυτού του είδους τις επενδύσεις θα μπορούν να έχουν πρόσβαση στις στοχευμένες μακροχρόνιες επαναχρηματοδοτήσεις της ΕΚΤ (TLTRO). Αντιθέτως, οι πιστώσεις που θα χρησιμεύουν σε τοποθετήσεις χαρτοφυλακίου ή σε αγορά γης δεν θα επαναχρηματοδοτούνται απο την ΕΚΤ. Με 100 δισεκατομμύρια ευρώ από τοκοχρεωλύσια, αυτό το πρόγραμμα θα μπορούσε να κινητοποιήσει 1.000 δισεκατομμύρια για επενδύσεις σε παραγωγικό εξοπλισμό και για έρευνα στην Ευροζώνη.

Συνολικα, από τα 1.140 δισεκατομμύρια ευρώ του « εκτεταμένου προγράμματος αγοράς τίτλων » της ΕΚΤ, προτείνουμε τα 500 δισεκατομμύρια να αφιερωθούν στην χρηματοδότηση αυτού του ταμείου, 100 δισεκατομμύρια στην διανομή δανειακών εγγυήσεων ή σε τοκοχρεωλύσια, 300 ακόμη δισεκατομμύρια να διατεθούν για την εξαγορά των πλέον ληξιπρόθεσμων δημοσίων τίτλων.

Αυτά είναι τα τέσσερα μέτρα που απαιτούμε με τους Έλληνες φίλους μας του Σύριζα, κι αυτό για όλες τις χώρες της Ευροζώνης αν όχι της Ευρωπαικής Ένωσης.

Η Γαλλία, δια στόματος του Προέδρου της F. Hollande, πρέπει να θέσει αυτές τις προτάσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το ερχόμενο Σάββατο.

Il y a actuellement 0 réactions

Vous devez vous identifier ou créer un compte pour écrire des commentaires.

 

Κόντρα στη λιτότητα στην Ελλαδα κι αλλού Ευρωπαικό ταμείο για τις δημόσιες υπηρεσίες και τραπεζικές πιστώσεις στην υπηρεσία της απασχόλησης

A voir aussi